نداشتی جز آنکه روی صندلی بنشینی.

بعد دیدمت که از جاپریدی،

خیال کردم می خواهی چیزی به من بگویی،

اما تو به طرف تلفن دویدی ودر عوض 

به دوستت تلفن کردی تا از شایعات با خبر شوی.

تمام روز با صبوری منتظرت بودم،

با آن همه کارهای مختلف گمان می کنم که

اصلا وقت نداشتی با من حرف بزنی.

متوجه شدم قبل از نهار هی دورو برت را نگاه می کنی،

شاید چون خجالت می کشیدی،

سرت را به سوی من خم نکردی!!!

تو به خانه رفتی وبه نظر می رسید 

که هنوز خیلی کارها برای انجام دادن داری.

بعد از انجام دادن چند کار، 

تلویزیون را روشن کردی،

نمیدانم تلویزیون را دوست داری یانه؟

درآن چیزهای زیادی نشان می دهند 

وتو هر روز مدت زیادی را جلوی آن می گذرانی.

در حالی که درباره هیچ چیز فکر نمی کنی

و فقط از برنامه هایش لذت می بری.

باز هم صبورانه انتظارترا کشیدم و 

تو در حالی که تلویزیون را نگاه می کردی،

شام خوردی و باز هم با من صحبتی نکردی!!!

موقع خواب، فکر می کنم خیلی خسته بودی،

بعد از آن که به اعضای خانواده ات شب بخیر گفتی،

به رختخواب رفتی و فورا به خواب رفتی.

نمی دانم که چرا به من شب بخیر نگفتی؟

اما اشکالی ندارد آخر مگر صبح به من سلام کردی؟

هنگامی که به خواب رفتی،

صورتت را که خسته ی تکرار یکنواختی های روزمره بود،

راعاشقانه لمس کردم.

چقدر مشتاقم که به تو بگویم:

چطور می توانی زندگی زیباترومفیدتر را تجربه کنی...

احتمالا متوجه نشدی که من همیشه در کنارت وبرای کمک به تو آماده ام.

من صبورم،بیش از آنجه تو فکراش را می کنی.

حتی دلم می خواهد به تو یاد دهم که چطور با دیگران صبور باشی.

من آنقدر دوستت دارم که هر روز منتظرت هستم،

منتظریک سر تکان دادن،

یک دعا،

یک فکر،

یا گوشه ای از قلبت که بسوی من آید.

خیلی سخت است که مکالمه ای یکطرفه داشته باشی.

خوب،

من باز هم سراسر پر از عشق منتظرت خواهم بود،

به امید آنکه شاید فردا کمی هم به من وقت بدهی!